"ေမာင္းျပန္လာတဲ႕အား/ ခ်စ္လက္စ တုိ႕ မီးဆြဲျခင္း"

ခပ္ျပင္းျပင္းျပစ္လႊတ္လုိက္တဲ႕ ေမာင္းပ်ံဓါးတစ္ေခ်ာင္းလုိ

ျမိဳ႕ျပရဲ႕ လက္တံေပၚမွာ ညက ခပ္တည္တည္မ်က္ႏွာထားနဲ႕

နီယြန္မီးေရာင္စုံေအာက္မွာ ကြ်န္မကုိအပင္းထည့္သြားတယ္

ေကြ႕ေကာက္သြားတဲ႕ ေလာကျမစ္ ကုိ တုိင္းထြာျပီး

ကုိယ့္ၾကမၼာနဲ႕ကိုယ့္ကုိ ေတာက္ခတ္ ဆဲေရးခံလုိက္ရတာပဲ။


အိပ္ေရးပ်က္ေနတဲ႕ခုႏွစ္က အထက္စီးဆန္ဆန္ေပၚလြင္ျပီး

အခန္းက်ဥ္ထဲ စကားလုံးကုိသပ္ပင္းထားတယ္

တင္စားမိလုိက္တဲ႕ အရာက မီးစတစ္ဖက္ ေရမွဳတ္ၾကီးတစ္ဖက္နဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ျပီးစီး၀င္တယ္

သက္ရွိကုိ သက္မဲ႕ျပသလုိမ်ဳိး အဲ႕သည္လုိဂုိေလးထဲ ရွင္ကရွိတယ္

ၾကားနားၾကီးမွားျပီး နားၾကားၾကီးမမွားလုိက္နဲ႕

ေလာင္းထည္႕ခံလုိက္တဲ႕ ၾကက္သီး တစ္ျဖန္းျဖန္းဟာ

ေမွာက္ခ်င္ပင္မယ့္ သြန္လုိ႕မရ သြန္ခ်င္ပင္မယ့္ ေမွာက္လုိ႕မရနဲ႕

ခႏၶာကုိယ္ဟာ ရွင္ျပဳသမွ်ႏုရတုန္းကလုိ အာစီးခံလုိက္ရတာပဲ

ဘာကုိမွျဖတ္မေကြ႕ေသးပဲ တန္းတန္းၾကီးလႊတ္ေျပးမိတဲ႕အခ်ိန္

ကုိယ္ယုန္ကေတာင္ဘက္အေျပး ကုိယ္ေခြးကေျမာက္ဘက္အလုိက္ပဲ။

ေထာက္ခနဲပြင့္လာ တဲ႕ေမာင္းျပန္ဓါးဟာ  အဲ႕ဒီ၀တ္လႊာကုိစားျပီး ျပန္အန္ထုတ္သြားတယ္

ခံတြင္းထဲငုံထားတဲ႕ ေျမြဟာ  အထီးျဖစ္လုိက္ အမျဖစ္လုိက္နဲ႕

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မိတ္လုိက္မိရတာလဲ အခါခါေပါ့။



ေလာကအုိးကုိ ယမ္းအျပည့္ထည္႕ျပီး မီးညွိေပးလုိက္တာပဲ

ၾကည္ထုိးေမာင္းတင္ထားတဲ႕ ေသနတ္ကုိ ပါးစပ္မွ ေတ႕ျပီးေမာင္းျဖဳတ္ခ်


စိတ္ခုခုသြားတဲ႕  ညကုိ ခက္ခက္ ထုတ္ဖုိ႕

ရွင့္ကုိ အျပီးတစ္ခါထဲေမးခဲ႕လုိက္မယ္

အခ်စ္လြန္တုိင္း အမုန္းလြန္တာ သိပ္ေကာင္းလြန္းတဲ႕အရသာလား

သူ႕မွာလည္းေမာင္းျပန္လာတဲ႕အားနဲ႕ကြ်န္မရဲ႕ေရးလက္စမွာလည္း

ေလာင္မီးဆြဲလက္စနဲ႕ ျခံထဲကပ်ဳိးခင္းဟာ စုိက္လုိ႕ေကာင္းျပီး တူးဆြေပါင္းသင္ လုိ႕ေကာင္းတုန္း။


                                                                    မင္းခုိင္ျမဲ